Դպրոցի անվերջ աղմուկին,
խառնելով եթերս անհոգ,
Կարոտով անհամբեեեր քայլում եմ,
Ես սիրում եմ դպրոցը իմ հին,
Ես սիրում եմ դպրոցը իմ սուրբ,
Երբ դասերը առաջիիին սկսվում են։

Երբ ծառերը հագել են կանաչ,
Մոռացվել են հոգոց ու հառաչ,
Վերջին զանգը թանկ, խաղաղ, լուսավոր է,
Խնդիրները անցնում եք դուք,
Նայում ենք ձեզ ու մտածում,
Որտեղ առանց սիրո, արտասովոր է։

Այս գարնան բուրմունքն անուշ,
Տարածվել է ծանոթ բակում,
Եվ կյանքի դասերը այստեեեղ սովորելը,
Արտասվում է հազար ու մի փունջ,
Նստարանը ծառի շվաքում,
Ու սիրել եմ, ու անհուուույս նստել եմ։

Ընկերներ հեռու մոտիկ, 
Կյաանք սովորեցնող մարդիկ,
Դուք մեզ համար հարազատ ու թանկ եք,
Մանկավարժներ ... Читать дальше »